Standaardmandarijn: de officiële Chinese taal

Taal is nauw verbonden met de geschiedenis en de cultuur waartoe zij behoort. Dat geldt ook voor de Chinese taal, die al eeuwenoud is. Om de Chinese cultuur beter te begrijpen is kennis van de Chinese taal daarom zinvol. Tegenwoordig bestaan er genoeg mogelijkheden om de Chinese taal – het Standaardmandarijn – te leren, bijvoorbeeld aan een van de Nederlandse Volksuniversiteiten.

Standaardtaal

Omdat de Chinese taal uit meerdere streektalen bestaat, heeft de Chinese overheid er in de 20e eeuw voor gekozen om het Chinese dialect van Peking, het zogenaamde Peking-Mandarijn, tot officiële standaardtaal uit te roepen. Een dergelijk besluit was het logische gevolg van de politieke en sociale hervormingen die in de vorige eeuw in China hebben plaatsgevonden. Het Standaardmandarijn wordt tegenwoordig op vrijwel alle Chinese scholen onderwezen.

Tonen en karakters

Het traditionele Chinese schrift bestaat uit pictogrammen, en kent een groot aantal karakters in plaats van letters. De officiële standaardtaal beschikt echter over sterk vereenvoudigde karakters. Bovendien is de Chinese taal een toontaal. Het Standaardmandarijn kent vier lexicale grondtonen. Lexicaal wil zeggen dat de betekenis van het gesproken woord afgeleid kan worden uit de toon die men hanteert bij het uitspreken ervan. Met andere woorden, de toon bepaalt de betekenis van het uitgesproken woord.